Halló hola hellllloooo! Jæja, nú erum við búin að vera í henni Americu í 6 daga og það er búið að vera heldur betur fjör! Eða eins og við segjum fönn fönn fönn fönn íslensk fönn! Lentum í San Francisco ca. 7 tímum á eftir áætlun. Áttum að fljúga kl. 16.45 en hófum okkur á loft kl. 23.15 sirkabát-umþaðbil. Lentum þá í SF um 1-leytið (að nóttu til) að staðartíma og vorum komin á sérdeilis prýðilegt mótel/hótel/bótelorwhatever klukkutíma seinna eftir að hafa sagt satt og rétt til um blóðlit, ofbeldishneigð og fleira á vandlega útfylltu spjaldi þar til gerðu samkvæmt einhverri skrambans ólátabelgjalöggjöf. Að vísu vorum við einni kerru fátækari enda var hún sennilega grunuð um drykkjulæti og óskapnað sem og ofstopa eins og kerrur eiga til, en við allavega lögðumst til hvílu með það sama en vöknuðum engu að síður um 7-leytið enda búin að ná okkur í nokkrar hænur um borð í FI-671!
Trítluðum niður á Fisherman´s Warf, sem er bryggjusvæði með meiru þar sem undirrituð átti reyndar von á að sjá eitthvað meira en túristabúðir og túristaveitingastaði en því skyldi maður kvarta þegar maður er í ca 62 stiga hita á farenheit sem mundi reyndar bara útleggjast á 17 íslenskar gráður en hver fer svo sem eftir því þegar maður er í útlöndum!!!? Þá látum við þessar útlensku ráða! And hana nowww!

Dagurinn fór í trítl og borðuðum svo á Litle Joe´s sem er svona týpískur mafíósafjölskylduítalskur veitingastaður. Farið í háttinn snemma og dagurinn tekinn snemma til að labba yfir holt og hæðir og skoða borgina. Löbbuðum sennilega í kínverska hverfið og fleira án þess að gera okkur grein fyrir því vegna þess að við vorum ennþá að tala um þverhnípin sem við höfðum gengið niður rétt áðan! Náðum okkur svo í bílana okkar sem fluttu okkur níu manneskjurnar niður eftir ströndinni í gegnum Santa Cruz og niður til Monterey þar sem við gistum á Cypress Tree Inn nema Tóta og fjölskylda sem völdu frekar Bed Bugs Inn! Og klóruðu sér svo það sem eftir var dags.

Fórum svo og skoðuðum sædýrasafnið í Monterey, einnig þekkt sem Monterey Bay Aquarium þar sem hin ýmsustu slím- og skriðkvikindi léku lausum hala okkur mannfólkinu til skemmtunar. Brunuðum svo sem leið lá niður að Big Sur sem okkur fannst ekki alveg jafnast á við Hvalfjörðinn en komast þó nokkuð nálægt sunnanverðum vestfjörðunum! Að öllu bulli slepptu var þetta ofsalega falleg leið þó sólin hefði verið frekar upptekin við að undirbúa að ráðast á Íslendinga með 17. júní brjálæði með það í huga að láta þá falla hvern um annan þveran af undrun yfir því að yfirleitt skuli sjást til sólar... (skáti fallinn... lögreglumaður fallinn... gamalmenni fallið...(segir mikið um íslenska lögregluþjónustu))... En lögðumst svo til hvílu ekki svo fjarri Hearst Castle eftir að hafa verið meinuð gisting í kastalanum á þeim forsendum að við værum ekki nógu Stinkin' Rich þannig að við fórum niður að San Simeon og fundum okkar einhverja þá Bestu Vestrænu gistingu sem um getur.
Réttara sagt var það þannig að við ákváðum að fara í Hears Castle í bítið morguninn eftir og bruna til Santa Barbara í framhaldinu til að hitta hin T-in í fjölskylduna, það er að segja Toggu og Tobbu (Tóta var jú að ferðast með okkur hinum þannig að nú skyldu T-in sameinuð, það er að segja Tóta, Togga, Tobba og Tarzan eins og við köllum Pípið stundum! Hearst Castle stóðst okkar væntingar að nánast öllu leyti og við gætum jafnvel hugsað okkur að eiga það sem óðalssetur fjölskyldunnar þegar fram í sækir, það er að segja þegar fólk hættir að skoða Hearst Castle og fer að skoða Neverland Mikka Jacksons í staðinn... jú þá skulum við taka Kastalann að okkur!

Jæja, brunuðum eins og fjandinn væri á eftir okkur niður til Santa Barbara í gegnum vínekrur og huggulegheit til að hitta týndu sauðina og þar urðu fagnaðarfundir enda langt síðan hinir sauðirnir höfðu hitt aðra eins sauði! Chilluðum á ströndinni í Santa Barbara og borðuðum nesti áður en haldið var rakleiðis til LA; Los Angeles; City of Angels! Og hvað er meira við hæfi á 17. júní en að lenda á alíslensku heimili með Þingvelli á öðrum veggnum og Vestmannaeyjar á hinum og íslenska fána útum allt. Ja ekki neitt held ég. Þvílíkar höfðingjamóttökur sem við fengum og höfum sjaldnast séð. Vorum og erum enn meðhöndluð sem kóngafólk og nánast stappaður ofan í okkur maturinn. Keyrðum um hluta LA í gær og skoðuðum alls konar ríkra manna hverfi og í dag var það ströndin og almenn slökun. Að sjálfsögðu þurfti Píp að prófa að setja sig í spor Sánkti Pamelu Anderson og hins björgunarfólksins og spranga um ströndina tilbúinn til að bjarga samborgurunum....

To be continued...