Hann heldur að hann sé sko alveg með'etta og satt best að segja er hann skuggalega nálægt því, með sverðið sem stingst ofan í sandinn (gott að grípa í ef tilfinningahitinn og einlægnin ber hann ofurliði), beran kálfann og einn svartan skó, gítarinn á sandinum, öldurnar leika í baksýn og hvíta skyrtan, ef til vill með nokkrum fráhnepptum tölum (því skal þó ekki uppljóstrað hér hve margar eru fráhnepptar því eitthvað verður að skilja eftir fyrir ímyndunaraflið).
Píp þarf augljóslega að ganga hálfu skrefi lengra á sínu albúmi og gott ef við þurfum ekki að setja hann jafnvel í hlýrabol, hengja keðju um hálsinn á honum, skella eldrauðu sólarlagi í bakgrunninn og senjórítu á kantinn eða svona húlahúladömu. Hugsanlega líka pálmatré eða frystitogara í baksýn.
Nú ætla ég sem sjálfskipaður ímyndarráðgjafi og lífstílshönnuður fyrir hina upprennandi stórstjörnu Píp Ólafs að kippa þessu í liðinn og koma árans disknum út, endurbættum og flottum, þannig að við þurfum ekki að hlusta á slagarann "Gullý" með Steini Kárasyni út í eitt heldur verði "Neysluvatnsforhitarinn" mest spilaða lagið á Íslandi og þótt víðar væri leitað síðan Hebbi var upp á sitt versta!
2011 - here we come!
