4. október 2004


Köben var æði eins og alltaf. Þetta er ekki í lagi hvað manni líður alltaf eins og heima hjá sér þegar maður er í Köben. Kannski er það af því að maður heyrir íslensku allsstaðar og kippir sér ekkert upp við það. Íslenskan bergmálaði um allt Strik og í H&M og í Magasíninu. Sennilega eru Íslendingarnir bara svona fyrirsjáanlegir, gera örugglega allir nákvæmlega þessa sömu hluti. Og fara á Hvids vinstue og í Nýhöfn, sem undirrituð hafði því miður engan tíma til að kíkja á. Þetta var alltof stuttur tími til að gera eitthvað af viti í borginni en maður kippir því bara í liðinn seinna og fer með pípin í ferðalag til þessarar guðdómlegu borgar þar sem hvert einasta hús er Bygging! Með stóru B-i.

Talandi um arkitektúr, hótelið sem við gistum á var ekki af verri endanum - sjálft Radison SAS Royal hótelið sem var opnað árið 1960 og hannað af Arne Jacobsen að öllu leyti, að utan sem innan, frá ljósakrónum niðrí öskubakka og allt þar á milli og allt hitt líka. Hótelið var fyrsti skýjakljúfurinn í Skandinavíu með sínar 22 hæðir. Arne Jacobsen er sennilega best þekktur fyrir stólana sína, eggið, maurinn, svaninn og sjöuna. Að vísu hefur hótelið ekki fengið að halda sér alveg óbreytt í þessi rúm 40 ár sem það hefur verið opið þar sem einhverjar smávægilegar breytingar hafa verið gerðar en eitt herbergi er þó algjörlega óbreytt og það er númer 606 og aðeins þeir sem eru fyrirmenni eða sérvitringar eða bæði fá það til leigu. Eða kannski er nóg að eiga bara nóg af pening.

Við fengum öll eins manns herbergi sem var mjög einmannalegt en tveir lögfræðingarnir, sem hljóta þá að uppfylla það að vera fyrirmenni og sérvitringar, fengu sér svítu. Hún var samansett af 3 baðherbergjum, 1 saunu, litlu fundarherbergi, setustofu, stórri stofu, stóru svefnherbergi, flottustu Bang & Olfsen græjum og ég veit ekki hvað og hvað, en það merkilega var að þessi svíta innihélt bara 1 rúm! Hihihihihihihi... Í þessari svítu var að sjálfsögðu haldið partí og stofan lítur svona út.

Fórum út að borða bæði kvöldin á ægilega hipp og kúl staði og maður þurfti varla að draga upp veskið alla ferðina þannig að þetta var pínu ævintýralegt allt saman. Var það ekki í Pretty Woman sem JuRo var dregin af götunni inn á ægilega fínt hótel og kunni náttúrulega ekkert að haga sér? Maður upplifði sig pínulítið þannig. Vinnufundurinn sem haldinn var á laugardeginum var bara fínn þar sem hann var brotinn upp með miðdegisverði sem samanstóð af andalifrarpatè og nautasteik! Og að sjálfsögðu einum Carlsberg. Fínt að halda fundi með þessu fyrirkomulagi. Déskoti er nú annars andalifrarpatè vont! Þarf að fara á flottræfla-námskeið áður en ég fer í næstu svona ferð til að kunna "gott" að meta!

Engin ummæli:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
--> Free counter and web stats