Í dag kom fólk og gerði tilboð í íbúð hjá okkur í vinnunni sem væri svo sem ekki í frásögufærandi nema fyrir það að tilboðið innihélt mjög skemmtilega klausu. Sú klausa hljómaði sem hér segir:

"Kötturinn Bjartur hefur heimild til búsetu áfram í eigninni."

Það er reyndar algjör tilviljun að þessi háæruverðugi íbúi íbúðarinnar heitir sama nafni og okkar ágæta kattardýr.
Málið er nefnilega það að seljendur eignarinnar geta ekki tekið köttinn með sér og tilvonandi kaupandi er meira en til í að yfirtaka hann og vildi setja það inn í tilboðið.

Þetta minnir mig svolítið á okkar eigin sölu sem fram fór fyrir ári síðan, þar sem til greina kom, að ósk Píps sem fann þá kettinum flest til foráttu, að setja inn í söluyfirlitið: "7 vetra köttur getur fylgt". Ekkert varð af því þar sem ég lofaði Píp að hann og kötturinn ættu sér von og að búferlaflutningar mundu bæta samband þeirra ef eitthvað væri, að ég tali nú ekki um bókina sem ég hafði einmitt gefið Píp í þeirri von að þeir færu að hlúa betur að sínu sambandi og "bonda" aðeins betur. Það er þessi bók:



Og það náttúrulega þarf ekki að spyrja að því að ég hafði rétt fyrir mér, Píp og kettinum hefur aldrei komið betur saman og varla má á milli sjá hver er að kúra hjá hverjum! Fyrstu 3 vikurnar í Efstasundi vorum við Bjartslaus vegna framkvæmda og þá meira að segja viðurkenndi Píp að sakna kvikindisins. Nuddstundirnar þeirra eru svo stundir sem þeir tveir eiga í einrúmi og gera báðum gott. Í dag er ég mikið fegin að við afsöluðum okkur ekki honum Bjarti okkar á sínum tíma.