Kæra dagbók.

Fyrirgefðu hvað ég er löt að skrifa þessa dagana en jú svona getur maður orðið latur annað slagið. Allt gott að frétta þó að veturinn hafa lufsast í heimsókn aftur. Ég sem var búin að segja honum að snáfa og láta ekki sjá sig aftur í bráð. Föstudagurinn síðasti var hressandi vinnulega séð þar sem kvenmaður bættist við starfsliðið, hafandi fjölgað mannkyninu um einn og sæmilega búin að koma fóstrinu til barns. Hlutföll kynjana á vinnustaðnum aðeins að jafnast. Vídeókvöld heima um kvöldið og þar sem húsbóndinn var slasaður og algjörlega varnarlaus fór ég út á vídeóleigu og tók mynd sem mig langaði að sjá. Before sunset varð fyrir valinu sem gerði mann álíka ástsjúkan og snilldarforverinn Before sunrise! Höfðum áður misst okkur fyrir framan imbann horfandi á frámunalega hressandi og gamaldags hallæris söngþátt í umsjá Hemma Gunn! Af öllum! Villi naglbítur hefði að sjálfsögðu átt að sjá um þann þátt til að hann hefði orðið jafn sýrður og hann hefur alla burði til að verða, en það er svosem önnur saga.
Brönsj í Kringlunni á laugardaginn og matarklúbbur um kvöldið þar sem eftir-eftirrétturinn var Hjálma-tónleikar á Nasa þar sem svitinn lak af veggjunum og maður gat vart hreyft litlaputta fyrir mannmergðinni. Yngstu kynslóðinni var svo gert til hæfis á sunnudeginum og litla familían skellti sér í bíó á Vémennin. Er svo búin að vinna fyrir heimilinu þessa vikuna meðan Píp sinnir tilfallandi léttum heimilisstörfum og sér um börn og buru og gefur kettinum endrum og eins höfuðbeina- og spjaldhryggsnudd þannig að þessa vikuna hefur heimilið rekist sem aldrei fyrr. Mæli eindregið með svona sixtís-þema í heimilishaldi, annar aðilinn heima og þrífur og eldar og stjanar svo við vinnandi makann! Hiphip húrra!

Jæja kæra dagbók, lofa að skrifa fljótt aftur.
Þangað til næst... hejdå!