Alveg er nú hreint merkilegt hvað sumu fólki leyfist í klæðaburði sem annað fólk gæti ekki á nokkurn hátt borið! Ykkur rámar kannski í færsluna hérna fyrir neðan þar sem ég var að tala um skærbleikar nælonsokkabuxur…?!?! Muniði? Og það var þá í þeirri merkingu að maður ætti nú að klæða sig eins og trúður annað slagið til að hafa pínulítið gaman af hlutunum, en viti menn; á minni daglegu sendiför í dag rakst ég á kvenmann á mínum aldri sem var klædd sem hér segir: Snjóþveginn gallakjóll, bundinn fyrir aftan háls og náði rétt tæplega niður að hnjám, NEONBLEIKAR NÆLONSOKKABUXUR!, ljósbleikt sjal yfir axlir og ljósbleik flatbotna stígvél úr rúskinni eða einhverju álíka.
Jamm gott og vel, fór bara að spá ef ég sjálf væri klædd á þennan hátt yrði nú örugglega hringt á einhverja viðeigandi stofnun og málið meðhöndlað við hæfi, en staðreyndin er sú að manneskjan tók sig bara ekkert illa út í þessari múnderingu en einhver allt önnur manneskja hefði hins vegar eflaust litið út eins og bjáni, með fullri virðingu. Það er kannski þetta sem er verið að tala um þegar verið er að tala um að “skapa sinn eigin stíl”. En það verður að segjast alveg eins og er að hún lífgaði nú annars nokkuð upp á grámygluna hjá Sýslumannsskriffinnskustofnuninni í Reykjavík!