Nú er vorið komið fyrst Lóan (með stóru L af einskærri virðingu) er komin. Svo segir Mogginn (virðing líka) allavega og hann ku eigi kunna þá vafasömu list að ljúga. Það er samt fínt að nú standi yfir vökvun á ástkærri fósturjörð þar sem við skötuhjú höfðum orðið vart undan að horfa á sinuelda í "garðinum" okkar (þá erum við að tala um nánast allt svæðið milli Helgafells og Úlfarsfells, eða svo gott sem). Við vorum svo spennt og æst yfir 24 á sunnudagskvöldið síðasta að þegar við sáum reyk og loga stíga upp í brekkunni fyrir ofan okkur, hringdum við rakleiðis í 112 og tilkynntum um veiru.. nei sinueld í garðinum okkar. Slökkviliðið kom og löggubílar og alles og ef ekki hefði staðið yfir þessi líka ægilega spennandi þáttur af 24 hefði ég eflaust séð undir hælana á Pípinu (hann á skylda virðingu líka). Hann hefði ekki vílað fyrir sér að hoppa í stígvélin með fötu í hönd og hefði gert sitt besta til að láta gamla slökkviliðsdrauminn rætast. En brunaliðið höndlaði þetta alveg sjálft en við þurfum víst að horfa upp á sviðna jörð þangað til í sumar (22. apríl nota bene!)
Engin ummæli:
Skrifa ummæli